23 წლის ვარ და თითქმის ორი წელია ყველა ადამიანის მიმართ გამიქრა გრძნობები გარდა შეყვარებულისა,ინტერესი მაქ ყვლაპრისადმი დაკარგული, უნებლიდ ამივარდება ტირილი(ღრიალი უფრო),არავისთან ურთიეთობა არ მინდა თავს ძალიან მარტო ვგრძნობ, ერთადერთი მოძღვრის ლაპარაკი მამშვიდებს რამდენიმე დღე მყოფნისმხოლოდ,არაფერი არ მახარებს როცა მანამდე ყველას ვახალისებდი იმდენად მხიარული ვიყავი, ვარ მგალობელი ჩემი მოუბეზრებელი საქმიანობა იყო და ახლა მაგის მიმართაც გაციებული მაქ გული, სამსახური მქონდა და იმასაც თავი დავანებე (24 საათიანი სამუშაო იყო) მეგონა კარგად რო არ მძინავს იმიტომ ვიყავი ასე, ხან პირად ცხოვრებას ვაბრალებ სულ ცუდს ვეძებ საყვარელ ადამინში მერე უაზრო ნერვიულობა მივარდება და განუწყვეტლივ კამათი მიწევს,ველოსიპედით ვკატაობ, სავარჯიშო დარბაზში დავდივარ,სხვადასხვა ხელსაქმის კურსებზეც ვიარე,ახლა წავედი დასასვენებლად და ვერაფერმა ვერ მიშველა უარესად ვარ მგონი, ახლა მგონია ძალიან უბედური ვარ და ამ მდგომარეობას თავს ვეღარ დავაღწევ,ცოცხლად მკლავს, ვუყურებ როგორ ვიძირები და ვერაფერს ვერ ვაკეთებ, რა სახელი ქვია ამ მდგომარეობას და როგორ შეიძლება თავი დავაღწიო?
↧